De procedure van de WIA-beoordeling (Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen) voor mensen met long-covid is hetzelfde als voor mensen met andere ziekten of aandoeningen. Er wordt altijd gekeken naar de individuele situatie en de mogelijkheden die iemand nog heeft om te werken.
Mensen die bijna twee jaar (104 weken) ziek zijn door long-covid kunnen in aanmerking komen voor een WIA-uitkering.
Dit is in overeenstemming met de algemene regels voor het aanvragen van een WIA-uitkering, die ook van toepassing zijn op longcovid en WIA-situaties. Het aanvragen van deze uitkering kan veel tijd en energie vergen en stressvol zijn.
Long covid en WIA: de cijfers
In het verleden hebben een aanzienlijk aantal longcovidpatiënten WIA-aanvragen ingediend. Zo deden vorig jaar meer dan 2.600 longcovidpatiënten een WIA-aanvraag, waarvan ruim 80% deze uitkering toegekend kreeg. Dit percentage ligt veel hoger dan bij andere aandoeningen.
In de eerste vijf maanden van 2023 heeft het UWV 736 werknemers met longcovidklachten beoordeeld, wat neerkomt op ongeveer 3% van het totale aantal WIA-beoordelingen. Ook in 2022 vormden WIA-beoordelingen vanwege corona ongeveer 3% van het totaal, en de verwachting is dat het UWV dit jaar nog steeds te maken zal hebben met een aanzienlijk aantal WIA-beoordelingen van mensen met coronaklachten, waaronder longcovid.
De algemene tendens bij WIA-beoordelingen voor post-covid (longcovid) laat zien dat veel mensen met langdurige coronaklachten als volledig arbeidsongeschikt worden beschouwd. Tot en met mei 2023 werd 62% van de mensen met hoofddiagnose corona volledig arbeidsongeschikt verklaard. Van deze groep ontving 54% een WGA 80-100 uitkering, wat aangeeft dat zij volledig arbeidsongeschikt zijn, maar dat verbetering van de belastbaarheid niet wordt uitgesloten. Slechts 8% van het totaal ontving een IVA-uitkering, wat duidt op volledige én duurzame arbeidsongeschiktheid.
De behandeling
Tot op heden bestaat er nog geen effectieve behandeling waarvan bewezen is dat het de oorzaak of gevolgen van longcovid aanpakt. Vaak worden patiënten daarom symptomatisch behandeld of op basis van mogelijke onderliggende biologische mechanismen. Deze behandelingen zijn gebaseerd op onderzoeken gedaan bij patiënten met een vergelijkbaar ziektepatroon zoals Myalgische Encefalomyelitis/Chronisch Vermoeidheid Syndroom (ME/CVS), op kleine zogenaamde "pilotstudies" of op casusrapporten over bevindingen bij enkele longcovidpatiënten.
In het geval van longcovid waarvoor geen bewezen behandeling bestaat en waarbij de prognose onzeker is, kan een verzekeringsarts ook overwegen om uit te gaan van duurzame beperkingen bij de WIA-beoordeling. Dit zou betekenen dat de beoordeling rekening houdt met het feit dat de beperkingen waarschijnlijk langdurig (of zelfs permanent) zijn.
Als er in de toekomst een passende behandeling beschikbaar komt die de gezondheidstoestand van een individu met longcovid verbetert of de beperkingen vermindert, kan de status van arbeidsongeschiktheid opnieuw worden beoordeeld en herzien door het UWV, waaronder ook de mogelijkheid om de WIA-uitkering aan te passen.
