Behandeling niet gericht op herstel
Als iemand volledig arbeidsongeschikt is, maar wel een herstelbehandeling krijgt, dan is het logisch dat iemand een WGA-uitkering krijgt. Er is namelijk een reële kans dat iemand weer beter wordt, of zodanig herstelt dat hij of zij weer meer kan. Maar...
Wat wij echter ook regelmatig zien is dat de behandeling niet gericht is op herstel, maar op het leren omgaan met beperkingen. Onlangs maakten wij bezwaar tegen een beslissing om een ex-werknemer een WGA-uitkering toe te kennen. Na ontvangst van het dossier van het UWV, bleek dat er sprake was van meerdere chronische aandoeningen. Chronisch betekent dat de ziekte niet te genezen is en/of dat de ziekte progressief is.
Omdat de behandelend artsen de vooruitzichten qua verbetering somber inzagen en de behandeling die nog plaatsvond alleen nog maar betrekking had om het omgaan met de beperkingen, hebben wij aanvullend bezwaar ingediend. UWV kwam aan ons bezwaar tegemoet, vanaf de start van de WIA-uitkering kende UWV een hogere uitkering toe, die niet meer voor rekening kwam van de werkgever.
Op het moment dat UWV iemand een WIA-uitkering toekent, is er al 2 jaar (104 weken) sprake van volledige arbeidsongeschiktheid. Vaak is behandeling dan niet meer gericht op herstel, maar op het stabiel houden van de situatie of het leren omgaan met de beperkingen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar het enkele feit dat er nog sprake is van behandeling, en er daarom sprake is van mogelijke verbetering in de toekomst, is een onjuiste benadering. Ons advies is daarom om altijd bezwaar aan te tekenen met een gemachtigde, zodat deze het (medisch) dossier kan controleren.
