De situatie bij het UWV rondom de afdeling Bezwaar en Beroep is alarmerend. De wachttijden voor de beoordeling van bezwaren en beroepen lopen snel op, met gevallen waarin mensen en werkgevers tot een jaar moeten wachten op een uitspraak. Een kritieke factor achter deze vertragingen is het tekort aan bezwaarverzekeringsartsen, een probleem dat al langere tijd zichtbaar was gezien de leeftijdsopbouw binnen deze beroepsgroep.
Het UWV kampt met een structureel tekort aan verzekeringsartsen, wat zowel de verwerkingstijd van WIA- en ZW-beoordelingen beïnvloedt als de kwaliteit van deze beoordelingen. De werkwijze, waarbij werknemers telefonisch en onvoorbereid worden benaderd voor een beoordeling, draagt niet bij aan de zorgvuldigheid van het proces. Dit heeft niet alleen gevolgen voor de individuele burger, die lang in onzekerheid blijft, maar werkt ook niet bevorderlijk voor re-integratieprocessen.
Oplossingen zijn hard nodig. Tot op heden is er echter vanuit het UWV geen concrete actie ondernomen om deze kritieke situatie aan te pakken.
De consequenties van het artsentekort zijn breed voelbaar. Werkgevers, zowel publiek als privaat verzekerd, ondervinden financiële schade door hogere premies en de verplichting tot het doorbetalen van ziekengeld bij vertraagde keuringen. Initiatieven zoals de inzet van een nieuwe screeningsmethode bij de Eerstejaars Ziektewetbeoordeling en de oprichting van sociaal-medische centra, waarbij verzekeringsartsen ondersteuning krijgen van een multidisciplinair team, bieden enige verlichting. Deze maatregelen zijn echter niet voldoende om het tij te keren.
Juridisch gezien leidt het niet tijdig beslissen door het UWV tot situaties waarbij werkgevers het UWV in gebreke kunnen stellen. Dit kan uiteindelijk leiden tot het verbeuren van dwangsommen. Desondanks lijkt zelfs dit weinig effect te hebben op het terugdringen van de achterstanden, omdat het UWV simpelweg de capaciteit niet heeft om aan de vraag te voldoen.
